تاثیرگذارترین پیشقراولان مد در میان زنان دربار قجر به طور مستقیم دارای خویشاوندی با شاه بودند، بنابراین در بالاترین جایگاه اجتماعی بودند. ملک جهان مادر ناصرالدین شاه لباسهای سنتی با زیبایی والایی میپوشید و مرغوبترین ابریشم و مخمل را برای نیم تنه و شلوارها انتخاب میکرد. شالی از مروارید و الماس سر میکرد، در عین اینکه تعداد زیادی دستبند و گردنبند، بازو و گردنش را میپوشاند. بعدها، دختر ناصرالدین شاه، تاجالسلطنه بسیار مد فرانسوی را تحسین کرد و لباسهای مد روز اروپایی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم را بر تن کرد.
واکنش به این تغییرات تا حد زیادی بسته به رویکرد شوهران نسبت به تحصیلات زنان و آداب اروپایی متفاوت بود. مردان محافظهکار دگرگونی در لباسها را میتوانستند بپذیرند اما به اصرار به زنان برای ماندن در خانه و دنبال نکردن حرفه ادامه میدادند. تاجالسلطنه که از امتیاز ثروت و نفوذ برخوردار بود، بیوقفه با شوهرش مخالفت میکرد، آن چنان که لباس اروپایی را به عنوان نشانه رهایی بر تن میکرد و برای آزادی زنان ایرانی کار میکرد.
سرخاب سفیدآب....
بعد از آن، آرایش ها تغییر کرد تا با لباس محلی گرانبهای زنان دربار همسانی بیشتری به وجود بیاید. لوازم آرایش آن دوران از محصولات طبیعی بودند که میتوانستند در خانه ترکیب شوند یا از بازار خریداری شود. ایده آل آرایش در آن روزها، صورتی صاف و سفید بود که با لبها و گونههای سرخ، چشمان و ابروهای تیره معلوم شود.
صورت با ماسکی از لایههای پودر که برخی مواقع به رنگ سرب بود پوشیده میشد. گونهها با پودر رژ هماتیت قرمز یا قرمز مرمری که همچنین برای لبها نیز استفاده میشد، رنگی میشدند. چشمان به شدت با سرمه یا کحل که از پودر توتیا ساخته میشد طراحی میشد. ابروها به شکل حلال ماه برداشته میشد و با ضخامت زیاد به رنگ نیلی جدا از هم یا بهم پیوسته به شکل منحنی ادامه مییافت. خال زیبای سیاهی در کنج لب گذاشته میشد. همچنین طرح ریز برگ و گل میان ابروها، روی چانه یا گردن نقاشی یا خالکوبی میشد.
حنای سرخ برای رنگ کردن پنجه دست و کف پا و همچنین رنگ کردن ناخنهای دست و پا استفاده میشد. دستورالعملی هم برای لوسیون مراقبت از پوست وجود داشت، حاوی خیار برای رنگ صورت و هلو برای نرمی و رطوبت پوست.
آرایش مو هنری خانگی بود که استادانه و زمانبر بود. موی بلند مشکی انبوه خوشایند بود و در چند رشته تا کمر زنان بافته میشد. گیسو در جلو صورت گسسته و حلقه حلقه بود. موهای بافته میتوانست با جواهر و روبان تزئین شود. حنا در هر دو مدل استفاده میشد و مو را رنگ میکرد.
آگاهی از لوازم آرایش مد روز اروپا در میان زنان دربار محدود بود و از این رو محصولات به راحتی در دسترس نبود. تعداد اندکی از زنان بودند که با محصولات سنتی وداع گفتند. اینجا نیز باز دوباره تاجالسلطنه پیشگام شد و حدود سال 1900 مد اروپا را به کار گرفت. پرتره وی در لباس اروپایی نشان میدهد که او همچنین از آرایش غلیظ حذر کرده و مدل موی سادهای دارد.
گرچه لوازم آرایش اروپایی به طور گستردهای جایگزین لوازم سنتی شد اما برخی از آنان همچنان مورد استفاده قرار گرفت - مانند حنا برای حالت و رنگدهی به مو.
مدل مو در طی دهه 1920 و 1930 از بافتنیهای استادانه به آرایش سبک اروپای معاصر تغییر پیدا کرد. سالنهای آرایش مو در تهران و کلان شهرها باز شد چرا که مدلهای جدید احتیاج به توانایی و آموزش حرفهای داشتند که برای مشتریهای گران قیمت خصوصی نیز کار میکردند.
پ .ن :و این هم عکس دختر شایسته ایران در زمان قاجار(کلا اعتماد به سقف داشتن واسه خودشون...)