بسمه تعالی     

این شعرو تقدیم می کنم به همه شما دوستای گلم..

امیدوارم که خوشتون بیاد..

  خنک آن دم که نشینم کناری من و تو

             دو لبان در هم و می در کف و عاری من و تو

چه بگویم که دلم در غم دوریت بمرد

              کی  رسی و بنشینم  به  شادی  من و تو 

ز وفا در قدح من سم هندی کردی

             که ز  فرقت  بنشینم  به  زاری  من  و  تو

مسجد و میکده و خانه ی عیار کجاست 

            فقط آن لحظه که رقصیم به سازی من و تو  

که بگویدکه همی مستی و عشرت گنه است

     عشق آن دم که مجازات شده دربر قاضی من و تو 

پری این دل پرپر شده پر ز غمم

        کی دری پرده ی عفت به وصالی من و تو        

       تو امانت ز وفایت ده و از امن «امین»..

     نه کسی با خبر از کردن کاری من و تو..

  امیدوارم که از این شعر خوشتون اومده باشه..

                               «پس نظر یادتون نره»