تعداد نهادهای تربیتی ما در زمان حاضر از گذشته بسی بیشتر است با این همه عده افرادی که تربیت می کنیم به نسبت کمتر است. این بدین معنا نیست که ما افراد بیشتری را تربیت کرده ایم. بلکه بدین معناست که چالش عمده زمان خود را در نیافته ایم، یعنی کسانی را تربیت نکرده ایم که از عقل پیروی کنند، معتدل باشند و بر هر بی بند و باری های خویش مهار زنند.
بنابراین در این دنیای پیچیده کنونی پرورش نیروی تفکر انسان ها در چگونگی به کار گیری از نیروی تعقل ضروری به نظر می رسد به همین دلیل امروز ما بیش از هر زمان دیگری نیاز به آموزش و پرورش عمیق را دریافته ایم.
آموزش و پرورش دیگر نمی تواند خود را در یادگیری طوطی وار محدود کند. لذا پرورش تفکر از اساسی ترین کار آموزش و پرورش است.
هر کجا تفکر جریان داشته باشد احتمال خطا نیز وجود دارد. اگر خطای دانش آموز جایز است، موقعیت باید طوری فراهم شود که او با اطمینان بداند که اختلاف نظرش با معلم اشکالی پیش نخواهد آورد و دانش آموز به طور کلی در کلاس احساس امنیت روانی کند. یک معلم متفکر از راه های بسیاری می تواند، دانش آموز را به سمت استفاده بهتر از تفکر، حرکت دهد. او از طریق خلاصه کردن صحیح درس به صورت کتبی و شفاهی می تواند ابزار مؤثری در جهت ارتقای جو فکری کلاس ایجاد نماید.
استعداد دانش آموز در دادن جواب"صحیح" دلیل بر این نیست که او هر آنچه را گفته می فهمد. معلمان باید متوجه باشند که اولین جواب دانش آموز نقطه ی آغاز جریانی است که در آن معلم و دانش آموز هر دو در تفهیم و تفهم و در نتیجه، تبادل نظر تشریک مساعی دارند.
در این موقع معلم نباید جریان را متوقف کند و به دانش آموز نمره بدهد. حقیقت این است که" جواب صحیح " نسبت به "جواب غلط " ارزش تربیتی بیشتری ندارد. آنچه معلم پس از شنیدن جواب انجام خواهد داد، جنبه تربیتی کار را تعیین می کند. هر سؤالی که وسیله ای برای طرح جواب بررسی پذیر تلقی شود منشأ تفکر است. به هر حال معلم می تواند با طرح سؤال های پی در پی در تفکر دانش آموزان تحولی ایجاد نماید و آنها را به لایه های بالاتر یادگیری سوق دهد و در آن صورت انگیزش آنها برای ادامه فعالیت افزایش می یابد. او می تواند با طرح سؤال منشأ تصمیم انتخاب و حرکت در فراگیر شود. در این حال شاگردان با ارائه جواب های گوناگون به معلم و تفکر نمودن در سؤال های او به پختگی می رسند و می توانند مسائل درسی را با یکدیگر تحلیل کنند و سپس به ترکیب نهایی بپردازند. به هر حال دانش آموز با تدبیر و تفکر در سؤال های مطرح شده به خود آگاهی رسیده و می تواند با استفاده از تکنیک حل مسأله در برخورد با مسائل زندگی موفق شود. به هر حال سؤال هایی که از طرف معلم مطرح می شود باید امید بخش، رشد دهنده و هدایت کننده باشد و فراگیر را به خود آگاهی برساند.