از فرمایشات حضرت آیت‌الله بهجت (حفظه‌الله):
خود عامّه اعتراف می کنند که حضرت فاطمه ـ علیهاالسّلام ـ در حال وفات، از شیخین ناراضی بود، در صحیح بخاری آمده است: «فَوَجَدَتْ فاطِمَةُ عَلی أَبی بَکْرٍ فِی ذلِکَ، فَهَجَرَتْهُ، فَلَمْ یُکَلِّمْهُ حَتّی تُوُفِّیَتْ.»(1)
فاطمه به دلیل این [غصب فدک] بر ابوبکر غضب نمود و با او قهر کرد و سخن نگفت تا این که وفات نمود.
هم چنین در صحیح بخاری در روایتی از رسول خدا ـ صلّی اللّه علیه وآله وسلّم ـ آمده است:
«إِنَّ فاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّی؛ فَمَنْ أَغْضَبَها، أَغْضَبَنِی.»(2) فاطمه پاره ی تن من است. بنابر این هر کس او را غضبناک کند، مرا به خشم آورده است.

ما باید در این فکر باشیم که جزوه ای درباره ی اعتقادات حقّه بنویسیم، بدان معتقد باشیم و بر اساس آن عمل کنیم، به گونه ای که اگر همه ی مردم دست بردارند، ما دست بر نداریم و ثابت قدم باشیم.
ـــــــــــــــــــــــــ
1. صحیح بخاری، ج5، ص82. نیز ر.ک: ج8، ص3.
2. صحیح بخاری، ج4، ص210 و 219.