گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم… کاش می‌شد بهت نزدیک شم …
گفتی:  
     .:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/205) ::.

 گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!
گفتی:   
     .:: دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/22) ::.

گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی …
گفتی: 
     .:: پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید (هود/90) ::. 

 گفتم: با این همه گناه… آخه چیکار می‌تونم بکنم؟  
گفتی:  
     .:: مگه نمی‌دونید خداست که توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌کنه؟! (توبه/104) ::. 

گفتم: دیگه روی توبه ندارم ...
گفتی:  
     .:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/2-3 ) ::. 

 گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟ 
گفتی:  
     .:: خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/53) ::.  

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟
گفتی:   
     .:: به جز خدا کیه که گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/135) ::.

گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌کنه؛ عاشق می‌شم! …  توبه می‌کنم
گفتی:  
     .:: خدا هم توبه‌کننده‌ها و هم اونایی که پاک هستند رو دوست داره (بقره/222) ::.  

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک    
گفتی: 
     .:: خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/36) ::. 

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی:
.:: ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هاش

 بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن .

 خدا نسبت به مؤمنین مهربونه (احزاب/41-43) ::