چندی پیش خبر ارائه گزارش برنامه نانگاپاربات پخش شد خیلی خوشحال شدم. به نظرم این کار بایستی خیلی زودتر انجام می شد،
تا برای روشن شدن وقایع بسیاری نیازی به گمانه زنی نباشد. همچنین پخش شدن خبری راجع به بروس نورمند (کوهنوردی که منطقه بود و با شنیدن خبر واقعه برای کمک آمده بود) و اینکه
برای بازگوی آنچه که دیده، به ایران خواهد آمد این شادی رو دو چندان نمود.
تصمیم
گرفتم با نامبرده ارتباط برقرار کنم تا شاید گفتنی های بیشتری (فارغ از هر
گونه احتیاط و ...) بطور غیر رسمی برایم داشته باشد. پس از جستجو (از آنجا
که ایشان استاد دانشگاه هستند و طبعا در دانشگاههای مختلفی تدریس نموده
اند) 5 ایمیل پیدا کردم و ایمیلی به هر کدوم زدم اما جوابی نیامد تا اینکه دوستی یک ایمیل از ایشون بهم داد و خواست سلامش رو هم به ایشون برسونم. مراسم برگزار شد و دکتر نورمند به ایران نیامد اما با ارائه گزارش (هرچند محتاطانه) و دیدن فیلمها و گفتگوها من جواب بسیاری از سئوالاتمو که قبلا صرفا بر پایه سرنخهایی بود قطعی کردم. امروز وقتی به مرور ایمیلهایم می پرداختم در کمال تعجب دیدم آقای نورمند به ایمیلم جواب داده که نه تنها مایه شگفتی و شادمانی ام شد بلکه زوایای جدیدی رو هم به روی من گشود. مخصوصا در خصوص عکسهای شادی و کیک صعود قله که منو کاملا گیج کرده بود توضیح قابل قبولی پیدا شد (هرچند من دنبال زوایای اخلاقی ماجرا نبودم). ایمیل ایشون دقیقا حرف منو در خصوص اینکه ما شانس آوردیم که فقط یک کشته دادیم کاملا تایید می کرد. همچنین لزوم نقش آفرینی فدراسیون در تحلیل ماجرا که مورد انتقادم بود هم بطور واضح بیان شده. البته در یک مورد اساسی هنوز نظرم با ایشون فرق می کرد که اون موضوع تزریق دگزامتازون هنگام ارتفاعزدگی بود. که این موضوع مشغولیت فعلی ذهن منه و به دنبال جوابش به بزرگان روی خواهم آورد.
از اونجا که فکر می کنم مطالب گفته شده توسط آقای نورمند که شخصی آگاه و بی طرف محسوب می شه می تونه باعث روشن شدن موضوع برای خیلی ها بشه مکاتبات رد و بدل شده رو در ادامه ارائه می کنم.